De bloederige toerist bloedt, the sequel
Door: Demon Kalal
Blijf op de hoogte en volg Loek
24 November 2012 | Thailand, Ko Samui
Opstaan lui Peppi. Tijd voor een dagje eilandjes rond Koh Samui, middels een boottochtje, kayaking, wandelingetje en snorkeling. Na het ontbijt gauw een paar slippers kopen en op naar de pier. Ik ben ruim op tijd. Langzaam stroomt het schuitje vol met Fransen [Paulineheb ik niet gezien], Duitsers, Engelsen, Thaiën en Nederlanders.
Ruim anderhalfuur lig ik op het bovendek. De kayak-groep moet eruit. 2 man zijn alleen en de reisleider vraagt of wij samen in de kayak [= dat hetzelfde als een kano ???] willen. Mijn partner, Hammit, blijkt een Nederlander te zijn.
Zo'n 3-kwartier peddelen wij langs één van de 42 eilandjes. Het water wordt de "Golden Basin" genoemd omdat vele vissoorten aldaar paren, of broeden, of ... De rotsen "hangen" pr8ig over het water. Soms zien wij hele mooie stalactieten. De rotsen op de eilandjes zijn gevuld met eoa calcium-houdende poreuze rommel, waardoor het zoete regenwater tussen de rotsen blijft zitten. Voeding en zoet water laat het lijken alsof de bomen "zomaar" uit de rotsen groeien. Máár ook de "White Mother" heb ik gezien, eoa bijzondere orchidee. Deze groeit ook uit die rotsen. 2 meter boven het zoute zeewater. En dat is zeker bijzonder, immers orchideeën zijn de zeikerds onder de planten en willen niet overal groeien, zeker niet in de nabijheid van zoveel zout zilt. Bijzonder dus.
Na het kayakken is er een klim, middels een trap richting een zoutwater-lagune. De trap eindigt bij een [ik moet reis-brochures gaan schrijven] pr8ige view over deze poel met H2O. Er is een corridor door de rotsen waardoor het water inderdaad zout is. Het boek "The Beach", en ook de gelijknamige film met Leonardo DiCaprio, schijnt te zijn gebaseerd op dit eilandje. Enkel leven alhier geen haaien, maar ik dwaal af. Ik hobbel de vele trappen, sommige extreem steil, af en kom bij de lagune zelf uit.
Ik pak mijn camera en het camera-dopje valt eraf, toevallig precies in mijn rugzak. Terwijl ik er lustig op los klik, hoor ik een ander camera-dopje vallen. Tussen de houten schroten, via de onderliggende rotsen, stuitert het dingetje het water in. We kunnen de dop zien liggen. De eigenaren durven niet over de ballustrade te klimmen en het water in te gaan. Het grote bord met de tekst, "Don't swim and dive", helpt hier ongetwijfeld aan mee. Ach, ik ben de beroerdste niet en wil graag een helpende hand aanbieden. Ik klim over de omheining op de lager gelegen ruwe en lava-8ige rotsen. Ik twijfel met springen, immers kom ik terug omhoog ??? Na een minuutje overpeinzen denk ik, what-the-fuck. Plons !!!
Ik zwem naar de plek en steek mijn hand uit naar iets donkers. AUW. Ontzettend auw zelfs. Door mijn gespartel valt de dop verder de diepte in. Ik heb pijn, pijn aan mijn vinger en pijn aan mijn pols. Ik krabbel de rauwe rotsblokken op en kom terug op het plateau.
Bloed uit m'n voet. Bloed uit m'n vinger. Een stekende pijn. Ik heb mij geprikt aan een soort zwart onderwater helmgras, althans daar lijkt het op van boven. Omstanders die deze axxie op de gevoelige plaat leggen, melden mij dat het sea urchin is. Op dat moment heb ik nog geen idee, maar het is een zeeëgel [4/7 van dit woord bestaat uit ees, da's 57,14%]. Een zwart stukje van mm of 5 zit aan de binnenkant van mijn pols, het ding in mijn vingertopdoet het meest pijn. Mijn voet bloedt omdat ik mij heb gesneden aan de scherpe rotsen.
De eigenaren van de dop voelen zich schuldig en bekommeren zich om mij. Welke lul gaat ook dáár het water in ??? Ik strompel naar boven en kom een reisleider van een andere groep tegen. Hij heeft povidonjodium en pleisters bij zich. Wij verzorgen mijn voet en ook de pijn in mijn vinger ebt langzaam weg.
Op het strandje is het verd8 rustig en ik zie mijn groep reeds op de boot zitten. De boot is zo'n 200 meter uit de kust. Een Thai spreekt mij aan en dirigeert mij naar een klein-transport-bootje en hij vaart mij naar "mijn" boot.
Een Duits-Thais-Engelse reisleidster vertelt mij dat als je je prikt aan zeeëgel dat er een stukje afbreekt en 8erblijft. Maar itt de soorten in de Middelandse Zee zijn de soorten alhier niet verwijderbaar. Door er op te tappen worden de stukjes z8, en "lossen" ze op.
Het is nog maar 12 uur en er wordt geluncht aan boord. Omdat mijn voet niet echt mee werkt verkies ik snorkelen boven wandelen. Ik kijk visjes en lig wat op een bounty-strandje. Redelijk plots begint het te waaien. Er is slecht weer op komst. Wij worden allen geacht terug te keren naar de boot en deze vaart terug naar de havenplaats. Over het water zien wij een helse regenbui aankomen. Een stief kwartiertje teistert onze lieve heer ons met wat vocht uit de hemel, maar dan is het ook voorbij.
Vanavond is er een thai-box-gebeuren. Daar moet ik heen natuurlijk.
Ruim anderhalfuur lig ik op het bovendek. De kayak-groep moet eruit. 2 man zijn alleen en de reisleider vraagt of wij samen in de kayak [= dat hetzelfde als een kano ???] willen. Mijn partner, Hammit, blijkt een Nederlander te zijn.
Zo'n 3-kwartier peddelen wij langs één van de 42 eilandjes. Het water wordt de "Golden Basin" genoemd omdat vele vissoorten aldaar paren, of broeden, of ... De rotsen "hangen" pr8ig over het water. Soms zien wij hele mooie stalactieten. De rotsen op de eilandjes zijn gevuld met eoa calcium-houdende poreuze rommel, waardoor het zoete regenwater tussen de rotsen blijft zitten. Voeding en zoet water laat het lijken alsof de bomen "zomaar" uit de rotsen groeien. Máár ook de "White Mother" heb ik gezien, eoa bijzondere orchidee. Deze groeit ook uit die rotsen. 2 meter boven het zoute zeewater. En dat is zeker bijzonder, immers orchideeën zijn de zeikerds onder de planten en willen niet overal groeien, zeker niet in de nabijheid van zoveel zout zilt. Bijzonder dus.
Na het kayakken is er een klim, middels een trap richting een zoutwater-lagune. De trap eindigt bij een [ik moet reis-brochures gaan schrijven] pr8ige view over deze poel met H2O. Er is een corridor door de rotsen waardoor het water inderdaad zout is. Het boek "The Beach", en ook de gelijknamige film met Leonardo DiCaprio, schijnt te zijn gebaseerd op dit eilandje. Enkel leven alhier geen haaien, maar ik dwaal af. Ik hobbel de vele trappen, sommige extreem steil, af en kom bij de lagune zelf uit.
Ik pak mijn camera en het camera-dopje valt eraf, toevallig precies in mijn rugzak. Terwijl ik er lustig op los klik, hoor ik een ander camera-dopje vallen. Tussen de houten schroten, via de onderliggende rotsen, stuitert het dingetje het water in. We kunnen de dop zien liggen. De eigenaren durven niet over de ballustrade te klimmen en het water in te gaan. Het grote bord met de tekst, "Don't swim and dive", helpt hier ongetwijfeld aan mee. Ach, ik ben de beroerdste niet en wil graag een helpende hand aanbieden. Ik klim over de omheining op de lager gelegen ruwe en lava-8ige rotsen. Ik twijfel met springen, immers kom ik terug omhoog ??? Na een minuutje overpeinzen denk ik, what-the-fuck. Plons !!!
Ik zwem naar de plek en steek mijn hand uit naar iets donkers. AUW. Ontzettend auw zelfs. Door mijn gespartel valt de dop verder de diepte in. Ik heb pijn, pijn aan mijn vinger en pijn aan mijn pols. Ik krabbel de rauwe rotsblokken op en kom terug op het plateau.
Bloed uit m'n voet. Bloed uit m'n vinger. Een stekende pijn. Ik heb mij geprikt aan een soort zwart onderwater helmgras, althans daar lijkt het op van boven. Omstanders die deze axxie op de gevoelige plaat leggen, melden mij dat het sea urchin is. Op dat moment heb ik nog geen idee, maar het is een zeeëgel [4/7 van dit woord bestaat uit ees, da's 57,14%]. Een zwart stukje van mm of 5 zit aan de binnenkant van mijn pols, het ding in mijn vingertopdoet het meest pijn. Mijn voet bloedt omdat ik mij heb gesneden aan de scherpe rotsen.
De eigenaren van de dop voelen zich schuldig en bekommeren zich om mij. Welke lul gaat ook dáár het water in ??? Ik strompel naar boven en kom een reisleider van een andere groep tegen. Hij heeft povidonjodium en pleisters bij zich. Wij verzorgen mijn voet en ook de pijn in mijn vinger ebt langzaam weg.
Op het strandje is het verd8 rustig en ik zie mijn groep reeds op de boot zitten. De boot is zo'n 200 meter uit de kust. Een Thai spreekt mij aan en dirigeert mij naar een klein-transport-bootje en hij vaart mij naar "mijn" boot.
Een Duits-Thais-Engelse reisleidster vertelt mij dat als je je prikt aan zeeëgel dat er een stukje afbreekt en 8erblijft. Maar itt de soorten in de Middelandse Zee zijn de soorten alhier niet verwijderbaar. Door er op te tappen worden de stukjes z8, en "lossen" ze op.
Het is nog maar 12 uur en er wordt geluncht aan boord. Omdat mijn voet niet echt mee werkt verkies ik snorkelen boven wandelen. Ik kijk visjes en lig wat op een bounty-strandje. Redelijk plots begint het te waaien. Er is slecht weer op komst. Wij worden allen geacht terug te keren naar de boot en deze vaart terug naar de havenplaats. Over het water zien wij een helse regenbui aankomen. Een stief kwartiertje teistert onze lieve heer ons met wat vocht uit de hemel, maar dan is het ook voorbij.
Vanavond is er een thai-box-gebeuren. Daar moet ik heen natuurlijk.
-
24 November 2012 - 13:13
Retep Vosnul:
Jaja! Het is zeker zo'n Jean-kloot van Damme thaibox gala waarbij mensen uit het publiek uitgedaagd worden. Kom je weer lekker makkelijk onder uit! "no sorry, sea-eagle en zo.. very toxic bite, Ik mag niet thaibox von the doctor"
Wel goed om te zien dat het bezitten van fatsoenlijke camera meuk ook de fotografenethos in jou doet opwellen. Het is maar een dopje, maar verdomme wel een van een fototoestel.. -
24 November 2012 - 14:43
Loek Dalman:
nee, nee. de geüploade fotooz komen allen van mijn tabletje. vooralsnog geen mogelijkheid om ze van mijn camera te trekken. een volgende keer neem ik overigens wel een kleine, waterdichte klikklakker mee. tijdens fietsen te voorschijn toveren = onmogelijk en juist dàn kom je interessante dingen tegen. maar ondertussen al wel 1 kaartje volgeschoten. bijna alle met manual-focus. tegen de tijd dat ik terug kim begin het apparaat te snappen en kan ik er snel mee werken. het thai-box gebeun zijn 7 officiële gevechten. worden zelfs (over de hele wereld ??? zeggen ze) uitgezonden. het is vanuit het phetchbuncha stadium. wellicht kannu de match ook volgen op internet. eerste gevecht gaat tussen petkalasin sor.chaicharoen & padetsuk jor.nopparat. over ruim een kwartier wordt er aangevangen. ik drink NU mun biertje op ga zitten op stoel nr 10A. ik zal zwaaien in de camera. -
24 November 2012 - 15:14
Loek Dalman:
woeha woeha, ik zit zo ver vooraan dat ik strax bijna nix zie :-) -
24 November 2012 - 22:15
Retep Vosnul:
Die pentax K01 is heerlijk met manual (merkte ik al op eerder). Can't blame that you use it. Voorspelde ik toch ook al een beetje? Ik vind als men het over "manual fotograferen" heeft tegenwoordig men alleen de instellingen bedoelt. Manueel de iso, f-stops en sluitertijd instellen... op basis wat de camera toch al aangeeft... Echt manueel fotograferen betekend in de eerste plaats 100% manueel compositie maken en daar hoort focus ook bij. Na focus kies je dan eens de scherpte diepte en de situatie zal dan de verhouding iso/ sluitersnelheid moeten bepalen.
Niet vast zitten aan autofocus is voor jou apparaatje heel interessant omdat er erg mooi manueel glas voor weinig in pentax-K te krijgen is.
Ik ben benieuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
