Bloederige tourist

In de haven een slaapplek zoeken zou niet goed zijn. Wel goedkoop, en omgeven door voornamelijk Thaiēn, zeker als je een beetje afzakt naar het zuiden. Koh Samui is een eilandje dat volledig, en dan ook ECHT volledig, draait op de touristen-industrie. Het ene resort volgt het andere op, doorspekt met hotels, car-rents, pharmacies, motorbike-rent, restaurantjes met europees voedsel, atm's, barretjes waar Premier Leauge en Bundesliga worden uitgezonden, moet ik verder gaan (?) en strandjes met 5 palmbomen alwaar menig tourist zijn dag doorbrengt. Om nog enige vorm van cultuur op dit oord te krijgen is er een meters hoog gouden buddha-beeld geplaatst. Nee, daar word je niet warm van.

Surfen. There are some good spots on Samui had ik gelezen. Op een kaartje zie ik menig school. Zouden ze zoveel lagere scholen hebben ??? Nee, gesurft wordt hier niet. Heb overigens ook geen golf gezien. Een kite-surf-school is er wel. Dat klopt, er is een gebouw met een kite-surf-logo. Verder is deze tent gesloten.

Ietwat gedesillusioneerd huur ik een motorscooter, een automaat deze keer, maar ook nu krijg ik het niet aan de praat. Zal mijn europese accent wel zijn. Wellicht als ik het eiland rondrijd, vind ik iets. Wellicht ja, maar het antwoord is echt nee. Watersport is hier, op zo'n banaan 8er een speedboot aan. Zucht, kreun, har.

Na verloop van tijd krijgt deze jongen zin in een biertje. Ik ga een willekeurige tent binnen en bestel er één. Leo is mijn vriend. Terwijl ik het vocht naar binnen laat glijden kijk ik uit over een strandje. Zwemspullen heb ik niet, maar een frisse duik is nu wel heel fijn. Het water blijkt vieswarm.

Ruim 300 meter verder zie ik een tentje met een schommelstoel van bamboe, een oud vrouwtje en een dozijn alu-pannen. Mijn maag rammelt. Ik trek van alle de deksel eraf en wijs er tenslotte 1 aan. Nix geen touristen-voedsel. Bier om te blussen was niet meer mogelijk, ik zat immers aan mijn taks, maar het duurt even eer het brandje langzaam uitdooft.

Al tuffend rol ik een volgend dorpje binnen. Een bordje met "Mountain-bike to rent" trekt mijn aand8. Korte tijd later heb ik een afspraak met de eigenaar gemaakt. Aankomende maandag gaan wij tezamen een tocht ondernemen. De eigenaar is vermoed ik een Australiër, 170 cm hoog en verhuurt en verkoopt enkel pr8ig materiaal. Dat gaat helemaal goedlkomen.

Ondanx dat het eiland niet al te groot is ben ik nog steeds niet rond. Ik passeer weer een bordje, nu met "Radio Samui Thailand". Ik móet even kijken. Ietwat afgelegen staat een klein vierkant gebouwtje met (uiteraard) een hond ervoor. Ik trek mijn stoute schoenen aan, daar kan je zo'n beest prima mee doodschoppen, en loop naar binnen. Het heeft iets weg van de studio in zusterflat toen Havenstad nog Delfzicht heette. Het grootste verschil is toch wel dat er een redactieteam(pje) aanwezig is. [Wiljan, word wakker. Scheuren in een bus door de prairie en...] Helaas gaat de enig beetje Engels-sprekende snel weg en word ik rondgeleid door iemand die voornamelijk het Thais m8ig is. Tijdens mijn rondje wordt er er non-stop-muziek uitgezonden. Er wordt gebruik gemaakt van WinAmp, ik wist niet dat dat nog bestaat. In Samui is geen Vennenflat. Vanuit de studio kijk je tussen een hoop ontbrekende bomen naar een berg midden op het eiland. Ik geloof niet dat er iemand ooit geklaagd heeft dat dáár een antenne is geplaatst. Maar ook hier 1 platenspeler die af-en-toe gebruikt wordt, een kast met haspels en 1-tje met oude meuk waar een soldeerbout bij ligt. Ik word ge8 iets in een gastenboek te schrijven en met een grote glimlach verlaat ik de studio. Er is in Delfzijl niemand meer die óóit mag klagen over de apparatuur.

Al heel vaak heb ik bordjes gezien met "waterfall". Niet lang na de studio-ervaring passeer ik waterval nummer 2. Tourist als ik ben, beklim het gevaarte.

Na een tocht terug in het donker kom ik in het dorp aan waar mijn hotelletje staat. Die middag had ik de dames die er werken [werken mannen überhaupt wel ???] iets horen zeggen over kayaking en snorkling.  Ik meld mij aan voor zo'n tocht,  maar kom tot de conclusie dat in mijn bagage geen zwembroek zit. Ik schaf een belachelijk ruitjesding met rode rozen aan, want veel winkeltjes blijken gesloten en de keus is uitermate beperkt. De winkeldame wijst naar mijn roze shirtje en zegt dat het pr8ig past. Ik meet mijzelf een glimlach aan en verlaat de tent.

Ik hobbel zuid-waarts. Daar waar voornamelijk Thaiën wonen en eten. Als je op een eiland bent moet je vismeuk eten. Spicy crab met een squid-salad. Die Thaiën weten hoe je er géén rubber van moet maken. Ik kijk om mij heen en zie 1 blanke. Hij zit met een Thaise aan tafel. Sorry Rijkes, ik moet direct aan jou denken. Wite benen, verkeerde beige 3/4 broek en licht kalend. Hij kijkt iets te gelukkig en zij net niet. Wanneer zij weglopen loopt zij een kleine halve meter 8er hem aan. Wanneer Alida 50 cm 8er mij aanloopt heeft zij een knuppel in haar hand . Terwijl nu een echte glimlach op mijn gezicht verschijnt kijk ik naar één der dames uit de bediening. Iedereen heeft en schort aan, behalve zij. Gouden slippertjes en een broekje zo kort dat je in de Nieuwstad hoge ogen zou scoren. Waarom werkt zij hier ???

Het wordt tijd om te vertrekken. In mijn tas zit nog een "Red Horse Beer" [staat die in jouw bijbel Retep ???] en dan naar bed. Nu ik u toch spreek. Aan mijn volgende brommer gaan wij een zijspan bouwen. Je ziet hier vele en ik wil er één. Heb vandaag foto's gemaakt over de bevestigingsconstructie. U is de enige met een las-apparaat, dus...