Phetchbuncha Stadium

Tuurlijk word ik afgezet. In beide betekenissen van het woord. Hij, de taxi-chauffeur, heeft welliswaar een lijst met standaardtarieven die horen bij alle mogelijke ritten op dit eiland, maar 600 baht is behoorlijk aan de ruime kant. Heb ik keus ??? Ik ben geen biljarter.

We crossen het eiland over en de afzetter zet mij af bij het Phetchbuncha Stadium. Het is er verrassend rustig. Ik wil ook de voorbeschuwing meemaken en arriveer derhalve een uur te vroeg. De zaal is nog leeg. Tickets zijn er in 3 prijsklassen, 1.000, 1.200 en 1.500 baht. Ik gok op 100 keer een dozijn. Eerst maar een biertje drinken in het dorpje.

Een kwartier voor aanvang ga ik terug. In het Oosterpark stadion kon je heerlijk vieze vette hamburgers krijgen. En dat deed menigeen dan ook. Hoort erbij. Volledig in die stijl schaf ik een stokje met vlees aan, nog koud van binnen.

Verder vooraan dan ik zit, is bijna niet mogelijk. Slechts de man die de bel bedient en de mannen die de puntentelling bijhouden zitten nòg dichterbij. Er lopen dames rond die je graag voorzien van een biertje. Welk één weelde. Zoals het hoort bij vechtsportwedstrijden is de ruimte voorzien van harde muziek met vette beats. De VIP-plaatsen zijn 8er mij te vinden. Lederen banken waar je onderuitgezakt naar het spektakel kan kijken. Of op barkrukken, aan de lange zijde, met een tafeltje erbij. Buitenom zijn houten banken. Ik schat dat er zo'n 600 man inkunnen. De teller blijft steken op circa 250. Waarvan 98% zeker tourist is, de overige zijn zeer enhousiaste familieleden die hun held hartstochtelijk toejuigen. Met vechters, begeleiding en personeel kom je dan in totaal op 300. Bovenin, op een soort balkon, zit een Thais combo. De ambiance, en grootte, hebben iets weg van de Wim Gerlach Memorial in de Evenementenhal in Delfzijl. Het grootste verschil is dat er hier een aparte thai-box-hal is.

Op het menu staan 7 wedstrijden. De eerste in de categorie tot 90 lbs, dat is een kilootje of 45. Er wordt geëindigd met de zwaardere jongens en halverwege ook nog een damespartij. Op de 1e en de 5e partij kan gegokt worden. Díe strijders verschijnen in de ring met een halsketting gemaakt van papiergeld.

Voordat de strijd aanvangt begint het Thaise combo met traditionele Thaise muziek. De helden doen een paar minuten een soort schijngevecht richting het publiek en doen een soort dansjes (uiteraard) op de maat van de muziek. Rondom vechtsporten hangt altijd een hoop show, dat is hier niet anders. Daarna worden de vechters geprepareerd door hun coaches. De spieren worden nog even losgemaakt en er wordt water over ze uitgesprenkeld. Daarna wordt er in 5 ronden van 3 of 2 minuten geknokt. Het combo speelt weer en een speaker schreeuwt de hele tijd door het gevecht heen. De meeste matches beginnen met rustig aftasten. Veelal op de maat van de muziek dansen de rivalen om elkander heen. Dan gaat het los.

Naast mij zit een Australiër. Net als ik, is hij geïnteresseerd in sport. Vooraf elke partij doen wij een voorspelling. 5 van de 7 voorspellen wij fout. Expect the unexpected. Wat is belangrijker, techniek, kracht, snelheid, conditie of reach ???

De beide jongetjes in de eerste partij, hooguit 12 zijn ze, geven elkaar non-stop knietjes. Een gevecht waarin beide elkaar om de schouder hangen. Maar zo nu en dan trappen ze elkaar ook op de grond. De kemphanen hebben nog te weinig kr8 om elkaar echt groggy te meppen. Uiteindelijk wordt één van beide als winnaar aangemerkt. Voor ons is het niet duidelijk waarom, wij zien geen duidelijke winnaar. Niemand protesteert, dus het zal de correcte beslissing zijn.

Partij 2 is er een van lekker trappen. Ook als één van beide ogenschijnlijk voor dood in de touwen hangt, komt deze als een echte Phoenix terug en mept er lustig op los alsof er niets aan de hand is.

Ondertussen probeer ik foto's te maken. Sportfotografie is wel een vak apart. Rustig dansende atleten die plots er op los meppen. Dàt moment moet je hebben. Honderden plaatjes schiet ik en zal bij thuiskomst wel zien of er 3 goede tussenzitten. 2 KO's krijg ik net niet op de foto. Wees altijd (!!!) scherp.

In de 3e wedstrijd van de avond wordt deze (zomaar) afgebroken door de scheids. Eén van de jongens ligt welliswaar behoorlijk onder vuur, maar groggy was hij nog niet. In het thai-boksen geldt, ben je even de weg kwijt, jammer dan, je tegenstander staat op het punt om je tot moes te meppen.

Een grote, ietwat dikke [buikje] dame uit Canada moet het opnemen tegen een klein sterk Thais grietje. Wij voorspellen een Thaise overwinning op basis van techniek en uithoudingsvermogen. De Canadese begint furieus. Ogenschijnlijk zonder enige traptechniek rent ze als een dolle 8er haar tegenstandster aan en begint te slaan. Onorthodox ziet het eruit. Als de Thaise de eerste storm heeft overleeft voorspellen wij dat zij nù terugkomt. Ze staat met haar armen omlaag en geeft een blik van, sla maar. Dat doet de Canadese dan ook, met een rechtse hoek slaat zij de Thaise KO tegen de touwen aan in het begin van ronde 2. Als in een film gaat zij gestrekt achterover. 2:15 minuten duurt dit hele geintje.

Nog 2 partijen waarin regionale kampioenen tegen elkaar uitkomen. In één van die partijen spat op een bepaald moment het bloed in het rond. Bij het "gewone" boksen wordt eerst de wond gedicht middels een krammetje. Hier niet. Doorvechten tot je er bij neervalt. Uiteindelijk wordt de bebloede man (althans de man met wond, beide hebben het bloed over hun lichaam) gered door de scheids. Hij breekt de partij in de een-na-laatste ronde af.

La grande finale gaat tussen een Mexicaan met een buikje, een echte macho, die graag het publiek bespeeld en een ontzettend koele Thai. Hij danst niet, hij bidt niet (als enige) maar w8 geduldig af totdat de man uit Midden-Amerika klaar is met zijn rituelen. De Thai lijkt totaal niet onder de indruk. Wij verw8en dat de Thai de Mexicaan alle hoeken van de ring zal laten zien. De Mexicaan is een driftig baasje die vooral bezig is met knietjes geven. De Thai lijkt ietwat overrompeld en laat eea welgevallen. De Mexicaan kniet lustig verder en geeft vervolgens de Thai een enorme rechtse hoek. KO. Ruim een halve minuut heeft het klapstuk van de avond geduurd.

De lichten gaan aan en alle toeschouwers verlaten de hal.

Een taxi-chauffeur spreekt mij aan. Als wij er uit zijn waar ik heen moet "weet" ik dat het tarief 600 baht is. Hij vraagt wat ik voor de rit over heb. 500 probeer ik. Hij l8 en wijst op zijn klokkie: "Et diz taim, 1.000 baht." Hij is behoorlijk onverbiddelijk en ik wil terug. Lang durf ik niet te bluffen en ga akkoord met 900.