Bart Jan-Baptist Marie Brentjens

Ik verheug mij op een ochtend fietsen. De fietsenboer zou voor mij een pr8ige mountainbike prepareren, maar ook fietsschoenen, een helm en een gevulde bidon klaar hebben staan. Die avond kan ik moeizaam de slaap vatten, op een bepaald moment staat de klok op half drie. Een tweetal muggen hebben er duidelijk plezier in om vlak om gezicht te zoemen. Waarschijnlijk dezelfde twee als een dag er voor, want ik ben behoorlijk lek geprikt en heb overal jeuk. Buiten regent het, dat het zeikt.

Rond zessen zet ik mijn voeten op het koude zeil. Het regent niet meer en een mooie fietsochtend ligt in het verschiet. Om 0630 uur zou ik kunnen ontbijten. "No sir, seffen o'clock." En overbiddelijk is ze. Ik had voorzorgsmaatregelen getroffen en mijn rugzak zit vol met brood. Een bak koffie behoort nog wel tot de mogelijkheden. Ondertussen sputtert het een beetje. Bakken water kotsen de weergoden over Koh Samui uit. Gisteren kwam ik de fietsenman toevallig tegen en hij zei, dat als het weer te slecht is, de fietstocht uitgesteld moet worden. Dáár heb ik geen tijd voor en bovendien is een beetje regen tijdens een trip geen ramp.

Al gauw ben ik van top-tot-teen doorweekt. De natte kleding en de rijwind die de motorscooter creëert, zorgt ervoor dat ik langzaam koud word. Anus, oxidatie. Ik fiets mijzelf strax wel weer warm. Over de weg vloeit hier-en-daar een behoorlijk stroompje. Bij de kuilen aan de rand van de weg zijn watervallen [ik voel mij direct in mijn element] te zien. In de dalen staat het water tot wel 25 cm diep. Niets weerhoudt mij van een mooi fietsmoment en ik tuf door.

Na een uurtje kom ik op plaats delict. Mijn vingers en handen lijken op die van een bejaarde van dik in de negentig. Vooraan in de winkel zie ik mijn geprepareerde tweewieler klaar staan. Ze heeft schijfremmen, dus ook met dit hondeweer is downhill pas de problème. Over hondeweer gesproken, regen wordt vaak geassocieerd met iets slechts, daar honden de minste, de slechtse, de vervelendste wezens op deze aardkloot zijn, lijkt de uitdrukking "hondeweer" op haar plaats. Doch die beesten zie ik deze ochtend nergens. Misschien betekent "hondeweer" wel, hoera geen honden bij dit weertype en had de uitdrukking "geen hondeweer" moeten zijn. En wellicht is het woordje "geen" in de loop der jaren weggesleten [= dat niet dubbel op ???]. Hoe de mensheid dit weer ook noemt, het is onverantwoord om op de fiets te stappen. De weg is nauwelijks zichtbaar op sommige plekken, vooral lastig met kuilen en stenen, maar ook het overige verkeer ziet je bijna niet.

Onverrichte zaken keer ik hotelwaarts. Een warme douche is geen overbodige luxe, maar uit de douchekop stroomt híer geen warm water. De droge kleding en de sporttape [om mijn voetwond dicht te plakken] ben ik vergeten in een puutje te doen. De sporttape heeft haar plakkr8 volledig verloren en de droge kleding kan ik uitwringen.

Over 5 en  halfuur vertrekt de bus. Gelukkig kan ik mooi een hele middag nix doen.